Hollandse Meesters in de 21e eeuw - Marinus Boezem

Onderdeel van de serie Hollandse meesters in de 21e eeuw. De serie toont een reeks belangrijke Nederlandse kunstenaars van dit moment in hun werkruimtes, gezien door de ogen van gerenommeerde filmmakers. De blik achter de schermen biedt inzicht in de kunstenaars werkwijze, materiaalgebruik en ideeën over kunst.

De kunst van Marinus Boezem (Leerdam, 1934) gaat over het idee. Boezem beperkt zich niet tot één materiaal of medium: de vorm komt immers voort uit het idee. Boezem werkt onder andere met wind, lucht en bomen, met muziekstandaarden, spiegels en graan. De uiteindelijke vorm van het werk is al even uiteenlopend. Van sculptuur, videowerk en installatie tot site specific werk in de openbare ruimte.

Een veel voorkomend motief in Boezems oeuvre is de kathedraal. Op verschillende plekken in Nederland realiseert hij het bouwwerk, als een symbool voor het geloof in het idee – niet zozeer in religieuze zin. In Almere staat De Groene Kathedraal (1987): de plattegrond van de Notre-Dame van Reims in populieren. Aan de oever van de Oosterscheldekering bevindt zich Abri (1994). Manshoge basaltblokken verbeelden de zuilen van diezelfde Notre-Dame en worden met elkaar verbonden door lijnen van witte wegenverf die de structuur van het gewelf symboliseren. Op de vloer van de Vleeshal in Middelburg strooit Boezem in 2010 in graan de grondtekening van de Basilica di San Francesco d’Assisi. Met als titel A volo d’uccello (In vogelvlucht). Het werk gaat gepaard met vogels die van het graan eten – een verwijzing naar de heilige Assisi die volgens overlevering met vogels kon praten.

Boezem speelt met voorwaarden en toont met zijn werk ook datgene wat zich al om ons heen bevindt. In 1960 stelt hij een stuk polder nabij Asperen tentoon. Op klapstoeltjes kunnen toeschouwers vanaf een dijk de polder aanschouwen. De natuur als ready made.
Voor de tentoonstelling Op Losse Schroeven die in 1969 in het Stedelijk Museum Amsterdam plaatsvindt, hangt Boezem uit de ramen van de eerste verdieping beddengoed naar beneden. Een manier om binnen en buiten, de museale en de openbare ruimte, met elkaar te verbinden.

Op diezelfde tentoonstelling presenteert Boezem zijn Weather Drawings, dagelijks een nieuwe tekening naar aanleiding van het weerbericht. Het symboliseert het veranderlijke en het immateriële karakter dat vaker in zijn werk naar voren komt. Zo laat hij in 1969 een sportvliegtuig zijn naam in kapitalen in de lucht schrijven (Signing the Sky) en zien we hem een cameralens beademen (Beademen van de beeldbuis (1971)), waardoor hij zelf verdwijnt en dan weer verschijnt.

Boezem studeerde aan Academie Artibus (vandaag de dag Hogeschool voor de Kunsten Utrecht) in Utrecht (1954-1955) en aan de Vrije Academie in Den Haag (1955-1956). Werk van Boezem maakte deel uit van de invloedrijke tentoonstellingen Op Losse Schroeven in het Stedelijk Museum Amsterdamen When Attitudes Become Form in Kunsthalle Bern, beide in 1969.

(Groeps)exposities van zijn werk vonden plaats in onder meer Hamburger Bahnhof (Berlijn), de Vleeshal (Middelburg), het Stedelijk Museum Amsterdam en het Kröller-Müller Museum (Otterlo).