Hollandse Meesters in de 21e eeuw - Gabriel Lester

Onderdeel van de serie Hollandse meesters in de 21e eeuw. De serie toont een reeks belangrijke Nederlandse kunstenaars van dit moment in hun werkruimtes, gezien door de ogen van gerenommeerde filmmakers. De blik achter de schermen biedt inzicht in de kunstenaars werkwijze, materiaalgebruik en ideeën over kunst.

Het oeuvre van Gabriel Lester (Amsterdam, 1972) bestaat uit film, sculpturen, installaties en performatief werk. 
Het gaat zelden om één expliciete boodschap of één specifiek idee. Het komt veeleer voort uit Lesters verlangen om verhalen te vertellen en omgevingen te creëren die op hun beurt zelf een narratief veronderstellen. Zijn werk kan gezien worden als een voorstel voor een manier waarop je je tot de wereld kunt verhouden. 

Lester speelt met de waarneming. Met zijn werk leidt hij de blik van de toeschouwer en nodigt hem uit om tot een eigen interpretatie te komen en deel uit te maken van de voltooiing van het kunstwerk. Lester ontleent veel aan de vocabulaire van de cinematografie. Het kader, het decor en de illusie zijn terugkerende motieven. Lesters werken roepen bovendien een bepaalde suggestie op. 
De sculptuur Transition 2012 is een ronde tunnel, in de vorm van een driekwart cirkel, half verzonken in de grond, met een in- en uitgang. De titel is afgeleid van het cinematografische ‘transition’, de term voor het aan elkaar plakken van scènes en shots in de montage. De sculptuur bevindt zich in de openbare ruimte en is te betreden door passanten. Deelnemen aan het werk – door de tunnel in te gaan – is een act opvoeren. Een theatraal opkomen en afgaan. Ook How To Act (1999-2014) wekt een theatrale of cinematografische illusie. Een ruimte wordt aangelicht door gekleurde lampen in het plafond. Er is geluid en muziek. Is How To Act een filmset? 

Wat zie je, wat denk je te zien, wat wil je zien en hoe bepaalt dit wat je uiteindelijk ziet? In Lesters werk worden de waarneming en het gedrag van de toeschouwer tot hoofdrolspelers gemaakt. Enerzijds door te laten zien hoe dingen elk moment kunnen veranderen en hoe een bepaalde enscenering een suggestie oproept – zoals wanneer Lester objecten als een plant en een diamant op wieltjes plaatst, als verrijdbare decorstukken. Anderzijds door een moment te bevriezen als een film still van de realiteit. Melancholia in Arcadia (2011) getuigt hiervan. Wapperende gordijnen die met textielverharder bevroren zijn in het moment: alsof Lester op de pauzeknop heeft gedrukt. 

Lester werd opgeleid aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda (1994-1995) en aan Hogeschool Sint-Lukas in Brussel (nu LUCA School of Arts) (1995-1996). Hij vervolgde zijn studie aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1999-2000) en ISCP (International Studio and Curational Program) in New York (2005-2006). Tentoonstellingen van Lesters werk waren te zien in onder meer Bonner Kunstverein (Bonn), Ryan Lee Gallery (New York), Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam) en Galerie Fons Welters (Amsterdam).