Hollandse Meesters in de 21e eeuw - David Bade

Onderdeel van de serie Hollandse meesters in de 21e eeuw. De serie toont een reeks belangrijke Nederlandse kunstenaars van dit moment in hun werkruimtes, gezien door de ogen van gerenommeerde filmmakers. De blik achter de schermen biedt inzicht in de kunstenaars werkwijze, materiaalgebruik en ideeën over kunst.

Assembleren is het sleutelwoord met betrekking tot het oeuvre van David Bade (Willemstad, 1970). In zijn werk zijn toevoegingen belangrijk. Of het nu gaat om mensen, materialen, spullen of onderwerpen, Bade “haalt er steeds meer bij”.
Deze veelheid, volheid en nieuwsgierigheid is geworteld in een verlangen om meer mogelijkheden te vinden waar zijn werk over kan gaan. Daarbij is enerzijds de actualiteit en de geschiedenis van belang, anderzijds gaat het hem er in hoge mate om de eigen intuïtie te vertrouwen en te kijken naar wat hij zelf uit de enorme hoeveelheid aan visuele informatie die tot hem komt, destilleert.

Bade maakt tekeningen en schilderijen, sculpturen en installaties. Daarnaast geeft hij workshops in de vorm van community art. In deze projecten zet Bade zijn sociaal-maatschappelijke betrokkenheid in om een groep jongeren, studenten, buurtbewoners of anderszins hun verbeelding te laten ontdekken. Zijn werk speelt zich daarmee zowel in de museale als in de openbare ruimte af. Uiteenlopende objecten, materialen en technieken vinden een plek binnen Bades installaties en sculpturen. Van bankstellen tot oude klokken, van purschuim tot piepschuim, van hout tot plastic en van rubber tot uitgedroogde planten. Bades werk zit vol tegenstellingen. Het is kleurrijk, chaotisch en grappig, bekritiseert, daagt uit en spot.

Bade volgde de Nederlandse lerarenopleiding tekenen en handvaardigheid in Diemen (1987-1991) en studeerde aan De Ateliers (1991-1993). Hij won in 1993 de Prix de Rome. Bade richtte in 2004 op Curaçao ArteSwa op, dat inmiddels onderdeel is van het eveneens door Bade (mede)opgerichte Instituto Buena Bista, Curaçao Centre for Contemporary Art. Zijn werk maakte in 1995 deel uit van de Biënnale van Venetië en was onder meer te zien in het Gemeentemuseum Den Haag, De Hallen Haarlem en het Stedelijk Museum Amsterdam.

Camera: Kester Dixon & Catrien Ariens
Geluid: Menno Euwe
Montage: Ot Louw
Muziek: Erik Vloeimans/Banabila