Hollandse Meesters in de 21e eeuw - Anne Wenzel

Onderdeel van de serie Hollandse meesters in de 21e eeuw. De serie toont een reeks belangrijke Nederlandse kunstenaars van dit moment in hun werkruimtes, gezien door de ogen van gerenommeerde filmmakers. De blik achter de schermen biedt inzicht in de kunstenaars werkwijze, materiaalgebruik en ideeën over kunst.

Blood & Honour, Damaged Goods, Requiem of Heroism. Het is slechts een greep uit de titels van de keramische sculpturen die Anne Wenzel (Schüttorf, 1972) maakt. De titels verraden Wenzels fascinatie voor macht, destructie en verval. In haar werk verwijst Wenzel naar heroïek en de (kunst)geschiedenis. Bloemenkransen, boeketten, bustes, bekers, trofeeën en kroonluchters. Voorwerpen die vaak in verband gebracht worden met status of prestatie. Behalve in het oeuvre van Wenzel. Daar gaan ze gepaard met verval en teloorgang. De bloemen zijn verwelkt, de kroonluchter rust op de grond alsof hij is neergestort, de bustes zijn geen egale borstbeelden, maar vervormd en ruw. Behalve voorwerpen die doen denken aan een bepaalde prestatie of status, creëert Wenzel landschappen die eruit zien alsof er zich zojuist een ramp heeft voltrokken. Zwartgeblakerde kale en geknakte bomen met hun wortels in het water of autowrakken in een zanderig zwart landschap van koolstof zijn hiervan enkele voorbeelden.

Wenzel is gefascineerd door de symboliek van monumenten en herdenkingsplekken, met name als de grandeur ervan is aangetast door de tand des tijds. Wenzel: “Het moment van het herdenken zelf is volledig geregisseerd, dat verloopt via strakke protocollen. Kortdurend is er sprake van saamhorigheid. Pas als iedereen vertrokken is en de boel er verlept bijligt, krijg je de ruimte om je af te vragen hoe jij je tot die opgelegde heroïek wilt verhouden. […] Mij interesseert de persoonlijke keuze die het individu maakt ten opzichte van die mechanismen. Ik wil niet veroordelen, maar wel tegen mensen zeggen: weet dat je gemanipuleerd wordt, weet wat je ziet.”. Vlaggen, bloemenkransen, bustes en rampenlandschappen: wie wij eren, wie we vergeten, wat we aanrichten en hoe we ermee omgaan. In Wenzels werk is de politieke connotatie nooit ver weg.

Wit, grijs, zwart met af en toe wat kleur – rood, geel of groen. Het kleurgebruik van Wenzel is overwegend donker en duister van aard. Haar sculpturen vervreemden wellicht doordat ze ons zowel aan glorie als verval herinneren. Iets dat versterkt wordt door de manier waarop Wenzel sommige van haar beelden gedeeltelijk overgiet met een metallic glazuur. Wenzel toont haar sculpturen de ene keer als losse beelden, de andere keer laat ze haar werk deel uitmaken van een installatie waarbij ze ook de wanden van een ruimte erbij betrekt door deze te beschilderen of met bladgoud te bekleden.

Wenzel studeerde aan AKI Academy for Art & Design in Enschede (1992-1997). Tentoonstellingen van haar werk waren te zien in Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam), Palais de Tokyo (Parijs), Void Contemporary Art Gallery (Derry, Noord-Ierland) en Galerie Baer (Dresden).